Kun je iets vertellen over de reden waarom je op zoek bent gegaan naar een opleiding om te leren coachen met paarden?

Ik ben zo’n 12 jaar geleden in aanraking gekomen met paardencoaching. Het sprak me erg aan aangezien ik de aanwezigheid van dieren als zeer prettig ervaar. Daarnaast was ik me ervan bewust dat door mijn werk in de zorg en mijn makkelijke manier van praten, therapie met een psycholoog minder op zou leveren. Ik kan makkelijk onder woorden brengen van wat er speelt, waardoor het komt etc. Ik vermoedde dat met de aanwezigheid van paarden mij dit in staat zou stellen me makkelijker te openen. Dit vermoedde bleek terecht. Door mijn eigen positieve ervaring en het feit dat ik al jaren in de zorg werk ( voornamelijk met mensen met een verstandelijke beperking en psychiatrische problematiek ) begon bij mij de wens om zelf mensen te helpen door middel van paardencoaching te leven. Het feit dat we inmiddels ook een paardenbak aan huis hebben en uiteraard een aantal paarden maakte het wel heel makkelijk om dit te gaan realiseren. In het najaar van 2023 vond ik dat de tijd rijp was om er concreet vorm aan te geven en ben ik op zoek gegaan naar de juiste opleiding.

Je hebt gekozen voor de Leergang coachen met paarden. Wat sprak je aan bij deze opleiding waardoor je het besluit hebt genomen om bij de Leergang de opleiding te volgen?

In mijn zoektocht naar de juiste opleiding kwam ik er achter dat 1 heel dichtbij huis gegeven werd. Heeft het zo moeten zijn? Het intake gesprek met Yvonne en Christel voelde heel prettig en ik kreeg zin om er aan te kunnen gaan beginnen. Ze vertelden heel duidelijk wat de inhoud van de opleiding zou zijn en daar is me van bij gebleven dat ze ons geen trucjes gingen aanleren. Zo van als het paard dit of dat doet dan betekent dit altijd…..

Wat was voor jou een “hoogtepunt” in de opleiding (wat heeft de meeste indruk op je gemaakt)?

Tijdens het praktijkgedeelte in de bak moesten we kunnen oefenen met wat we hadden geleerd, dus om en om moesten we onszelf door de andere cursisten laten coachen. Ik wilde wel de coachee zijn en bracht een thema in. Het ging over het gevoel hebben een roepende in de woestijn te zijn omdat je omgeving niet reageert of mee wil bewegen. De sessie begon en het paard besloot in de verste hoek met zijn kont naar mij toe gedraaid te gaan staan. Of te wel: hoe zeer wil je de situatie nagebootst zien. Ik besloot het paard op te zoeken maar er ontstond weinig contact. Dralend door de bak besloot ik te gaan zitten. Dit met het idee jezelf kleiner te maken. Nu klinkt dit misschien niet als iets positiefs maar mijn intentie en energie was zo groot dat het mijn manier was om het zo wat te verzachten. Ik zat nog niet of het paard kwam op mij af. Hij ging schuin voor mij staan, deed zijn hoofd naar beneden en keek mij aan. Op dat moment gebeurde er iets wat ik zal proberen te omschrijven maar wat bijna niet uit te leggen is. We keken elkaar in de ogen en het voelde alsof er iets vast klikte en we niet meer weg konden kijken van elkaar. Tijdens het oogcontact rolden de tranen over mijn wangen, het bleef maar stromen. Ik hoorde de coach en de andere mensen in de ruimte nog wel maar voelde als ver weg. In mezelf zei ik : nu niks aan mij vragen, laat me alsjeblieft even zo. Gelukkig werden we ook niet gestoord en we hebben zo een aantal minuten elkaar aangekeken. Ineens was het voorbij. Waar ik me niet gezien voelde privé en in mijn werkomgeving had dit paard een paar minuten mij volledig in zich opgenomen en mocht ik zijn. Dit moment blijft voor mij het meest bijzondere van de opleiding. Het bevestigde mij in hoe bijzonder de band is die wij mensen met paarden kunnen hebben en hoe graag ze willen helpen als je het nodig hebt. Nog steeds kan ik met een licht onzeker gevoel aan een coaching sessie beginnen zo van :Ik hoop maar dat er iets gebeurd en telkens mag ik me weer verbazen over het effect.

Wat heeft je verrast in deze opleiding (ofwel wat had je vooraf niet verwacht)?

De eerste dag dat ik naar de opleidingslocatie reed zei ik tegen mijzelf in de auto: het zal me benieuwen of en welke thema’s die van mij zijn naar boven zullen komen want het voelt nu alsof ik niet zoveel meer uit te werken heb. Niets bleek minder waar. Zonder het op dat moment te beseffen stond ik op het punt een burn-out te krijgen. Begrijp me niet verkeerd, het was niet de opleiding die daar de oorzaak van was. Waar ik altijd het gevoel heb makkelijk in contact te staan met mijn gevoel werd duidelijk dat ik dit veel minder goed kan dan ik dacht. Overigens is pas kort geleden het kwartje gevallen dat dit te maken heeft met hoe ik mij over mijzelf voel. Als het om anderen gaat, voel ik dit vele malen beter. Tijdens de opleiding mocht ik flink aan de bak met mijzelf en hoe ik mij verhoud tot anderen. Ik had er ook niet op gerekend dat in de groep cursisten er thema’s zich zouden aandienen die effect op mij zouden hebben. Dat dit gebeurde heb ik wel als ingewikkeld en soms pijnlijk ervaren. Want wat is nu echt van mij en wat is van de ander? Ik heb mezelf ontwikkeld als een persoon die erg bereid is naar zichzelf te kijken. Dit is helpend maar soms saboteer ik hiermee mezelf door niet genoeg op mezelf te vertrouwen.

Wat hebben de mensen om jou heen gemerkt van de opleiding die je hebt gevolgd (denk aan familie, vrienden, collega’s)?

Mijn man was niet zo blij toen ik tijdens de opleiding in een burn-out raakte. Hij had vooraf aangegeven dat hij bang was dat het me in negatieve zin zou veranderen. Het concept zonder pijn is er geen groei zegt hem niks. Het kon ook niet anders dan dat hij en onze dochter hier last van zouden hebben. Het was wel niet de opleiding die de oorzaak van mijn burn-out was, maar door tijdens de burn-out pijn stukken aan te raken heeft dit op dat moment wel voor extra onrust gezorgd. Toen ik eenmaal weer aan het werk ging merkte mijn manager op dat ik duidelijk rustiger was in mijn manier van communiceren. Ook vrienden geven aan dat ik meer in balans ben.

In de Leergang werk je voor een groot deel aan je persoonlijke proces en dat levert soms verrassende inzichten op. Zou je willen delen welke inzichten/welk inzicht jij hebt opgedaan en kun je aangeven wat dat inzicht jou heeft opgeleverd?

Zoals ik al eerder aangaf heb ik mogen leren dat ik minder in contact sta met mijn gevoel over mijzelf als dat ik dacht. In contact met de ander was ik constant aan het bevestigen dat ik de ander hoorde door te hummen. Dit bleek wat veel van het goede en deed ik niet zozeer voor de ander maar voor mezelf om zo steeds te peilen of de verbinding er nog steeds was. Ik ontdekte dat trauma die verband houdt met mijn ouders hoger ligt dan ik dacht. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik de behoefte voel dit stuk nog verder te onderzoeken. 

Werken aan je persoonlijke proces staat meestal niet op zichzelf, het heeft meestal ook invloed op je professionele rol. Hoe is dat bij jou?

Zoals gezegd ben ik in mijn huidige baan als cliëntbegeleider van mensen met een verstandelijke beperking, die ook psychiatrische problemen hebben, rustiger in mijn manier van communiceren. Zoals benoemd bij vraag 1 wil ik mijn eigen paardencoaching praktijk beginnen maar tot op de dag vandaag ben ik hier nog niet verder mee aan de slag gegaan. Ik heb een naam ervoor bedacht en zo nu en dan geef ik iemand in mijn omgeving kosteloos een sessie. Mijn focus en energie lagen het afgelopen jaar op de begeleiding van onze dochter en thema’s bij mijn werkgever. Op dit moment is het starten van een eigen praktijk weer meer op de voorgrond. Het begint me steeds meer tegen te staan dat tijdens het werken met mensen ik altijd te maken heb met visie van anderen die ik regelmatig niet deel. Ook gaat er vaak zoveel tijd overheen voordat we echt tot het geven van ondersteuning kunnen overgaan dat ik last heb van de wanhoop die ik bij cliënten zie groeien. Waar ik eerder nog niet het vertrouwen had dat wat ik voel, denk, en zeg voldoende is om mensen verder te helpen. Ik voel dat het hiervoor nodig is om op diepe lagen emotie en trauma op te lossen of op z'n minst met liefde aan te kijken. Ik voel dat ik nu klaar ben om de nog diepere lagen emotie/trauma die mij in de weg zitten aan te gaan. Daarnaast wil ik ook systemisch kunnen coachen met de paarden. Het ziet ernaar uit dat ik begin september af reis naar Portugal om daar 5 dagen intensieve therapie te ontvangen en geleerd te krijgen hoe je CPT ( contextuele paarden therapie ) kunt geven. Door 5 dagen achter elkaar zelf CPT te krijgen hoop ik een sterke basis te leggen om terug in Nederland echt aan mijn eigen praktijk te gaan bouwen. 

Hoe heb je de begeleiding ervaren van Yvonne en Christel?

Ik heb de begeleiding als ondersteunend en zinvol ervaren. Dat de cursusdagen een theorie en praktijk deel hadden vond ik heel prettig aangezien ik niet in staat ben een hele dag stil te zitten. Het praktijkdeel heb je ook nodig om zelf te oefenen, eigen stukken aan te kijken maar ook te observeren wat en hoe andere cursisten het doen. De huiswerkbelasting was niet groot maar het werd wel sterk aangemoedigd om zo veel mogelijk met cursusgenoten te oefenen. Yvonne haar warmte en Christel haar scherpte maakte een mooie balans.

En dan de NPS vraag: Hoe waarschijnlijk is het dat je de Leergang coachen met paarden aanbeveelt bij vrienden of bekenden (schaal van 1 tot 10, waarbij 1 is helemaal niet en 10 is voor de volle 100%).

Ik wil graag een 9 geven! Ik vond de opleiding een goede opbouw hebben en de feedback in de bak tijdens het oefenen was helpend. Ik had wel graag meer feedback ontvangen op de ingeleverde opdrachten. Ik begrijp de keuze om het niet te doen en ik voel ook dat deze behoefte te maken heeft met mijn gevoel aan de ander te willen staven of het juist is wat ik doe. Toch denk ik dat het mij had geholpen om met meer zekerheid aan een eigen praktijk te bouwen. Ook de dynamiek die tussen mij en cursisten ontstond had wat meer aandacht mogen krijgen. In de laatste weken van de opleiding heeft dit me flink dwarsgezeten. Jammer vind ik dat ik zelf ook niet in staat was contact te zoeken met Yvonne of Christel om dit te bespreken. Ik wil ook aangeven dat het ontstaan van een wat ingewikkelde dynamiek tussen mij en de cursisten niets van doen heeft met de inhoud van de opleiding en de lesstof die we hebben gekregen. Heel toevallig door de stukken die bij een ieder werden aangeraakt was dit ontstaan. Het is natuurlijk niet gezegd dat dit in elke groep gebeurt.